کد مطلب:254008 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:270
امام هادی و یونس بن عبدالرحمان
بعضی از اصحاب ائمّه، چنان فانی در امام و مطیع حجّت خدا و آیینه امام نما بودند كه سخنان و اعمال و نوشته هایشان مورد تأیید كامل امامان بود. همچنان كه امام صادق(ع) بعضی از اصحاب خود را تأیید مطلق می كرد و می فرمود كه در مسجد بنشینند و برای مردم فتوا دهند، امام هادی(ع) نیز از این گونه مواضع داشت.
اباجعفر الجعفری می گوید: نوشته «یومٌ و لیلةٌ» را كه تدوین یونس بن عبدالرحمان بود، خدمت امام هادی(ع) بردم. امام همه آن را مرور كرد و سپس فرمود:
«هذا دینی و دینُ آبائی، وَ هُو الحَقُّ كُلّه [1] ؛ آنچه در این نوشته است، دین من و پدران من است و همه آن حق و درست است».
معیار اینكه كسی این گونه مورد تأیید امام معصوم قرار می گیرد و نوشته او صد در صد درست شمرده می شود، آن است كه او علم و معارف و دین شناسی خود را از مجرای درستی آموخته و با حجت الهی منطبق بوده است، در نتیجه سخن و نوشته و دستور او، كلام امام یا فرمان ولی خدا محسوب می شود.(شبیه تعبیر و تأییدی كه امام راحل درباره آثار شهید مطهری داشت و همه آنها را مفید می دانست).
هر كه با حجت خدا هماهنگ و هم خط باشد، او هم حجت و مورد وثوق و اطمینان می شود، و هر كس گفته ها و نقل ها و ادعا هایش منطبق با امام كه حجت الهی است نباشد، از درجه اعتبار می افتد.
درسی كه از این نقل ها و مواضع و روش حضرت عبدالعظیم و اطمینان امام به عثمان بن سعید و یونس بن عبدالرحمان می آموزیم، آن است كه در همه ابعاد زندگی بكوشیم حجت الهی را بشناسیم، خود را بر او عرضه كنیم، از حجت الهی تبعیت داشته باشیم و معیار در درستی و نادرستی حرف ها و عمل ها را در انطباق آنها با «حجت خدا» قرار دهیم.
اباجعفر الجعفری می گوید: نوشته «یومٌ و لیلةٌ» را كه تدوین یونس بن عبدالرحمان بود، خدمت امام هادی(ع) بردم. امام همه آن را مرور كرد و سپس فرمود:
«هذا دینی و دینُ آبائی، وَ هُو الحَقُّ كُلّه [1] ؛ آنچه در این نوشته است، دین من و پدران من است و همه آن حق و درست است».
معیار اینكه كسی این گونه مورد تأیید امام معصوم قرار می گیرد و نوشته او صد در صد درست شمرده می شود، آن است كه او علم و معارف و دین شناسی خود را از مجرای درستی آموخته و با حجت الهی منطبق بوده است، در نتیجه سخن و نوشته و دستور او، كلام امام یا فرمان ولی خدا محسوب می شود.(شبیه تعبیر و تأییدی كه امام راحل درباره آثار شهید مطهری داشت و همه آنها را مفید می دانست).
هر كه با حجت خدا هماهنگ و هم خط باشد، او هم حجت و مورد وثوق و اطمینان می شود، و هر كس گفته ها و نقل ها و ادعا هایش منطبق با امام كه حجت الهی است نباشد، از درجه اعتبار می افتد.
درسی كه از این نقل ها و مواضع و روش حضرت عبدالعظیم و اطمینان امام به عثمان بن سعید و یونس بن عبدالرحمان می آموزیم، آن است كه در همه ابعاد زندگی بكوشیم حجت الهی را بشناسیم، خود را بر او عرضه كنیم، از حجت الهی تبعیت داشته باشیم و معیار در درستی و نادرستی حرف ها و عمل ها را در انطباق آنها با «حجت خدا» قرار دهیم.
[1] همان، ص322، به نقل از اختيار معرفة الرجال.